Γιοχάνες Μπραμς – Johannes Brahms – Vier ernste Gesänge (4 Σοβαρά Τραγούδια), Op. 121 Το κύκνειο άσμα του Ρομαντισμού και η στροφή προς την υπαρξιακή απόγνωση Τα Vier ernste Gesänge (Τέσσερα Σοβαρά Τραγούδια), έργο 121, είναι το τελευταίο μεγάλο έργο για...
Bohuslav Martinů – String Quartet No. 5, H. 268: I. Allegro ma non troppo Ο Τσέχος συνθέτης Bohuslav Martinů (1890–1959) παραμένει μία από τις πιο πολυσχιδείς και δημιουργικές μορφές του 20ού αιώνα, κι όμως η μουσική του δεν έχει ακόμα κερδίσει...
Alfred Schnittke – Concerto Grosso No. 6: III. Allegro vivace Η ενέργεια της σύγχρονης κλασικής μουσικής Το Concerto Grosso No. 6 του Alfred Schnittke, και ειδικά το τρίτο του μέρος, “Allegro vivace”, αποτελεί ένα εξαιρετικό παράδειγμα της δυναμικής εξέλιξης της σύγχρονης...
Όταν η σιωπή γίνεται μουσική: Ο Penderecki και η αυθεντική συνέχεια της κλασικής μουσικής Σε μια εποχή όπου η έννοια της “σύγχρονης κλασικής μουσικής” έχει σχεδόν ισοπεδωθεί από ήπιες, ευχάριστες μελωδίες και new age ηχητικά τοπία που μοιάζουν περισσότερο με background...
Η κλασική μουσική του 20ού αιώνα δεν είναι εύκολη. Δεν χαρίζεται. Δεν προσφέρει άμεσα ανταλλάξιμες συγκινήσεις, ούτε υπόσχεται θεαματικά ρεφρέν ή χορευτικούς ρυθμούς. Αντίθετα, ζητά από τον ακροατή την απόλυτη παρουσία. Τον προκαλεί να συμμετάσχει όχι ως καταναλωτής ή παθητικός δέκτης,...
