Φιάσκο η Όπερα Λαίδη Μάκβεθ στην ΕΛΣ – το χρονικό της παρωδίας

Φιάσκο η Όπερα Λαίδη Μάκβεθ στην ΕΛΣ – το χρονικό της παρωδίας– Yiannis Panagiotakis

Εδώ και χρόνια, σχεδόν πάντα, συνηθίζω να παρακολουθώ την πρώτη ή την τελευταία παράσταση Όπερας, ειδικά στην Εθνική Λυρική Σκηνή. Αυτό για δυο λόγους, θεωρώ ότι τόσο η πρώτη όσο και η τελευταία έχουν μια ιδιαίτερη συναισθηματική δυναμική, αντιθετική μεν αλλά, δυναμική.

Η χθεσινή τελευταία παράσταση «Λαίδη Μάκβεθ» ήταν ένα φιάσκο. Επιεικώς! Πολύ κατώτερη όχι μόνο των προσδοκιών μου αλλά, και της καλής Φήμης της ΕΛΣ και του καλλιτεχνικού της διευθυντή.

Ο Χρονικός επιμερισμός της παράστασης έγινε σε 1 προγραμματισμένο μέρος- εντελώς ασύμμετρα- και ένα ακόμα ολιγόλεπτο (δεύτερο) που μας άφησε ενεούς και σε απορία, προκειμένου – όπως καταλάβαμε μετά- να γίνει χειρωνακτικά αλλαγή σκηνικού! Σύνολο 2 διακοπές στην παράσταση.

Η Παραγωγή ήταν από low budget ως φτωχική, η σκηνογραφία άθλια και σε τίποτα δεν παρέπεμπε στο κείμενο του Λεσκόφ, από όπου και το Λιμπρέτο της παράστασης. Όσον αφορά την σκηνοθεσία ήταν επιεικώς απαράδεκτη και έξω από κάθε νοηματική του κειμένου. Τα σημαινόμενα με τα γυμνά σώματα και τα φτερά στην αρχή της παράστασης θα παραμείνουν ένα άλυτο μυστήριο!

Η σκηνοθετική πλοκή δε, απ’ την αρχή ως το τέλος, έμεινε αινιγματική για όποιον δεν είχε διαβάσει Λεσκόφ. Ωστόσο και εμείς που έχουμε διαβάσει το πεζογράφημα, δυσκολευτήκαμε να δούμε τις συνάφειες στους τρεις άξονες που κινείται η όλη διήγηση!

Τα αφηγηματικά άλματα, οι παραλείψεις και η υποτιθέμενη σκηνοθετική (πρωτοπορία);! Έθεσε κυριολεκτικά την Λυρική παράσταση από κοινωνική διαμαρτυρία σε κωμική παρωδία σχολικής εκδήλωσης του δημοτικού.

Ο Τεχνικός του ήχου, πρέπει να είχε θέσει την κονσόλα σε auto mode, οι ψιλές σε όλη την διάρκεια της παράστασης, προσέθεταν ακόμη ένα ηχητικό εφιάλτη που ψαλίδιζε και τις σκέψεις μας. Οι πνευστοί στη γωνία του 1^ου εξώστη, επίσης ένας γρίφος για δυνατούς λύτες.

Μετά από μια θριαμβευτική (Μήδεια) που έχει προηγηθεί, να ανεβάζεις αυτή την παρωδία είναι κάτι που δεν θα το καταλάβω ποτέ, ιδιαίτερα δε, όταν υπάρχει ένα τεράστιο ρεπερτόριο που μπορείς ως καλλιτεχνικός διευθυντής να επιλέξεις.

Άλλο πρωτοπορία και άλλο παρωδία!

Yiannis Panagiotakis